یافتن ایده و پروش آن برای فیلمنامه نویسی

تا کنون چند بار شنیده اید که فردی می گوید ” یک ایده عالی واسه فیلم دارم ” و بعد دیگر نه از او و نه از ایده اش چیزی نشنیده اید ؟! آن ها شاید حتی کلا ایده شان را فراموش کنند ! حتی آن ایده را به صورت خام در چند جمله روی کاغذ هم نمی آورند ! و نکته جالب اینجاست که عموم مردم فکر می کنند ایده شان برای تبدیل شدن به یک فیلمنامه از پتانسیل بالایی برخوردار است و بسیار جذاب و گیراست که البته در 99 درصد موارد اینگونه نیست .

همیشه هر فیلمنامه ای با یک ایده شروع می شود. اما این فقط اولین و ابتدایی ترین قدم است . گاهی آنچنان از ایده خود ذوق زده می شویم که فکر می کنیم فیلمنامه تمام است مخصوصا اگر ابتدا ، میانه و پایان و نقاط عطف را هم بدانیم . اما کار به این راحتی ها هم نیست ! خیلی از مردم عادی نمی فهمند چه تلاش و زمانی برای نوشتن این 120 صفحه صرف می شود . فیلمنامه نویس روح و فکر و جسم خود را خرج این کاغذهای خط خطی می کند تا ایده او تبدیل به داستانی دراماتیک گردیده و جان بگیرد . فرایندی از الهام یک ایده به ذهنش تا تصویر سازی آن در قالب متن .

برای بعضی نویسندگان ایده گرفتن شامل تحقیق و مطالعه در خصوص منابع پایه و اخبار و حوادث است . برای بعضی دیگر قدرت تخیل بی حد و حصرشان . هر کس روشی دارد . اما سوال مطرح اینست که بعد از گرفتن ایده ، باید چه کرد ؟ چگونه می توان بر مبنای ایده ، طرح داستانی را ریخت و به عمق ایده در بطن داستان دست یافت آنگونه که مخاطب آن را با همه وجود درک کند ؟

خبر خوب اینکه همیشه در زندگی روزانه ما داستان های زیادی وجود دارد . چنانچه از دید یک فیلمنامه نویس به این رویدادها نگاه کنید همه جا ایده هایی برای یک داستان وجود دارد .

به طور قطع یکی از مهمترین منابع شما ، مجلات و روزنامه ها هستند . روزنامه ها داستانهای واقعی زندگی را بیان می کنند . و این یعنی حس مشترک بین داستان شما و مخاطب عام و خاص . ایده را بگیرید اما بسط آن کار دیگریست . حال که ایده را گرفتید باید تصمیم بگیرید که می خواهید چه ژانری را برای آن در نظر بگیرید : درام ، کمدی یا تراژدی ؟ چه گونه ای را برای بیان داستان انتخاب خواهید کرد : جنایی ، ترسناک ، اجتماعی ، سیاسی ، عاشقانه و …. به هر روی فراموش نکنید ایده شما فقط یک ایده و قلاب است . مهم تم و بطن داستان شماست . بنابراین ایده داستان باید در هماهنگی بی نقص با اصلی ترین هدف شما ، یعنی تم فیلمنامه تان باشد . اینکه چه ژانر و گونه ای را انتخاب می کنید برای دراماتیزه ساختن ایده خود ، بسته به هوش و استعداد شماست . مثلا ایده “قتل همسر” را می توان از زوایای مختلفی نگاه کرد . بنابراین باید اول بفهمید در چه ژانری قابلیت بیشتری دارید و دوم اینکه ایده مد نظرتان در چه ژانری نمود بیشتری دارد . قتل همسر پدیده شوم و بی رحمانه ایست طبیعتا ، اما بسته به دید شما گاه می توان با چشمانی کمیک به آن نگریست . زمانی که احساس کردید می توانید این ایده بسیار اولیه را در قالب کمدی بهتر از جنایی بنویسید پس شک به خود راه ندهید .

[layerslider id=”34″]

به هر حال همیشه نیاز به یک طرح و شمای کلی از داستان دارید تا بتوانید به داستانی کاملاً تکامل یافته و پخته با جزئیاتی منطقی و احساسی دست پیدا کنید . و این امر همیشه با درک و فهم ساختار سه پرده ای امکان پذیر است . همانطور که ارسطو می گوید پایه داستان سرایی همان ساختار سه پرده ای است . آغاز میانه و پایان . یک انگیزه تهییج کننده که داستان را جلو می برد و دو نقطه عطف میانی که داستان را گاهی بسیار نرم و گاهی بسیار غافلگیر کننده و سخت به جهاتی دیگر سوق می دهند .

حال که ایده خود را مشخص کردید برای هر پروژه یک فرم کلی تعریف منید و به سوالات ذیل جواب دهید :

• داستان درباره چیست ؟
• داستان بهتر است در چه ژانری بیان شود ؟
• اصلا چرا داستان شما ، باید برای جامعه هدف ( مخاطبان) جذاب باشد ؟ چه المان خاص و چه ایده نابی در داستان شماست ؟
• کاراکترها چه کسانی هستند ؟
• قهرمان داستان می خواهد به چه هدفی دست یابد ؟
• قهرمان برای رسیدن به هدف چه انتخاب هایی دارد و چه راهی را بر می گزیند و چرا آن راه را ؟
• موانع را شرح دهید . چه کسی یا چه چیزی سر راه کاراکتر (های) شما در میل به هدف قرا می گیرد ؟ ( دقت کنید موانع متناسب با شخصیت ها و تم داستان و ایده کلی باشد )
• کاراکترها در پایان چه می آموزند ؟ تجربه خاصی به دست می اورند ؟
• آیا قهرمان به هدف خود می رسد ؟ آیا پایان برای قهرمان پیروزمندانه است ؟ ( فراموش نکنید که قهرمان چه پیروز شود و چه نشود به نفع شماست که مخاطب راضی از سینما خارج شود و این همان هنر شماست )