- نمایش ترومن - صحنه پایانی
- نظرات
متن فیلمنامه فارسی نمایش ترومن – صحنه خروج ترومن از استدیوی تلوزیونی
داخلی – اتاق کنترل – شب
عوامل داخل اتاق کنترل در سکوت به مانیتور چشم دوخته اند. کریستوف پنل کوچکی را روی میز خود باز می کند و مهر و موم آن را می شکند و با سیستم اطلاع رسانی اضطراری که به تمام استودیو اشراف دارد آغاز به صحبت می کند.
کریستوف
ترومن!
داخلی/خارجی – اقیانوس/پرده پاناروما – روز
پژواک صدای کریستوف در اقیانوسی که حالا کاملا آرام است.
کریستوف
ترومن!
ترومن جوری دستگیره در را رها می کند گویی دستش را سوزانده. به او خیره می شود.
کریستوف
می تونی صحبت کنی. من صدات رو می شنوم
ترومن لحظه ای تامل می کند تا بر ترس و شگفتی اش فائق آید
ترومن
تو کی هستی؟
کریستوف
من خالق ام
ترومن به آسمان چشم می دوزد
ترومن
خالق چی؟
کریستوف(خارج از دید)
یه نمایش … که به میلیون ها آدم لذت و الهام و امید می بخشه
ترومن
(ناباورانه)
یک نمایش… پس من کی ام؟
کریستوف(خارج از دید)
تو ستاره نمایشی
ترومن سرش را به نشانه قبول حقیقت به سختی تکان می دهد.
ترومن
هیچی واقعی نبود؟
کریستوف
تو واقعی بودی. همینم تو رو برای مردم جذاب می کرد.
ترومن عکس خیس شده سیلویا را بیرون می کشد و جملات او در ساحل را به یاد می آورد
ترومن
(به خودش)
چشم ها همه جا هستن.
کریستوف یک مانیتور کوچک و نازک را بر می دارد. روی صندلی اش نشسته و می چرخد و به تصویر ترومن در آن خیره می شود.
کریستوف
به من گوش کن… ترومن.
ترومن به سمت درب خروجی می رود.
خارجی – پرده پاناروما – روز
فوکوس روی دست ترومن. پژواک صدای کریستوف روی آی اقیانوس
کریستوف
اگه بخوای می تونی بری. من جلوت رو نمی گیرم. اما تو اون بیرون دووم نمی یاری. نمی دونی چیکار کنی، کجا بری.
صورت ترومن در شک و تردید.
ترومن
(اشاره به عکس سیلویا)
من یه نقشه دارم.
کریستوف
ترومن. من ناظر همه زندگیت بودم. اولین قدمت رو من دیدم. اولین کلمه ت. اولین بوسه ت. من تو رو بهتر از خودت می شناسم. تو از اون در بیرون نمی ری.
ترومن
تو هیچوقت توی مغزم دوربین نذاشتی.
داخلی/خارجی – لوکیشنهای مختلف – شب
مخاطبین نمایش با شیفتگی به تلوزیون خیره می شوند.
داخلی – اتاق کنترل – شب
ترومن به سمت آسمان روی بر می گرداند و مستقیم به کریستوف می نگرد
کریستوف
ترومن اون بیرون حقیقتی فراتر دنیایی که من برات خلق کردم وجود نداره. همون دروغ ها و همون فریبها. اما تو دنیای من لازم نیست از چیزی بترسی.
ترومن به نظر احتمالات مختلف را در ذهنش مرور می کند. به عکس سیلویا نگاه می کند.
کریستوف
(ناگهان عصبانی می شود)
چیزی بگو لعنتی! تو هنوز روی دوربینی . همه دنیا دارن نگات می کنن!
داخلی – یک اتاق در جایی – شب
سیلویا به تصویرش در تلویزیون خیره می شود.
خارجی – پرده پاناروما – روز
ترومن کمی درنگ می کند. دوربین روی صورت ترومن زوم می کند.
ترومن
اگه ندیدمتون…ظهر بخیر، عصر بخیر و شب بخیر
او از درب خارج می شود. سکوت.
متن فیلمنامه نویسی به انگلیسی نمایش ترومن – صحنه خروج ترومن از استدیوی تلوزیونی
INT. CONTROL ROOM. NIGHT.
The control room CREW stare in silence at the monitor – their very livelihood on the brink of vanishing. CHRISTOF opens asmall panel on his desk, breaks a seal, and speaks into the emergency P.A. system that is linked to the entire studio.
CHRISTOF
Truman!
INT/EXT. OCEAN/CYCLORAMA. DAY.
CHRISTOFs voice booms over the now calm ocean.
CHRISTOF
Truman!
TRUMAN drops the handle as if his hand has been burned. He looks all about him.
CHRISTOF (O.C.)
You can speak. I can hear you.
Truman takes a moment to overcome his fear and astonishment.
TRUMAN
Who are you?
CHRISTOF
Im the creator.
Truman looks up to the “heavens”.
TRUMAN
The creator of what?
CHRISTOF (O.C.)
A show – that gives hope and joy and
inspiration to millions.
TRUMAN
(incredulous)
A show. Then who am I?
CHRISTOF (O.C.)
Youre the star.
Truman struggles to take it all in.
TRUMAN
Nothing was real.
CHRISTOF
You were real. Thats what made you
you so good to watch.
Truman takes out the drenched picture of Sylvia, recalling her words at the beach.
TRUMAN
(to himself)
“The eyes are everywhere.”
INT. CONTROL ROOM. NIGHT.
CHRISTOF picks up a slim, flat monitor. He swivels in his chair and gazes intently at the image of Truman he now holds in his hands.
CHRISTOF
Listen to me, Truman–
On the screen, Truman again reaches for the door handle.
EXT. CYCLORAMA. DAY.
We focus on TRUMANs hand. CHRISTOFs voice echoes across
the water.
CHRISTOF
You can leave if you want. I wont try to stop you. But you wont survive out there. You dont know what to do, where to go.
A wave of doubt washes over Trumans face.
TRUMAN
(referring to the photo)
I have a map.
CHRISTOF
Truman, Ive watched you your whole life. I saw you take your first step, your first word, your first kiss. I know you better than you know yourself. Youre not going to walk out that door–
TRUMAN
–You never had a camera in my head.
INT/EXT. VARIOUS LOCATIONS. NIGHT.
The VIEWERS stare into camera in fascination.
INT. CONTROL ROOM. NIGHT.
TRUMAN turns back to the sky, looking up towards CHRISTOF.
CHRISTOF
Truman, theres no more truth out there than in the world I created for you – the same lies and deceit. But in my world you have nothing to fear.
Truman seems to be considering the possibilities. He looks to the identikit picture of Sylvia in his hand.
CHRISTOF
(suddenly angry)
Say something, damn it! Youre still on camera, live to the world…!
INT. A ROOM SOMEWHERE. NIGHT.
SYLVIA gazes at the picture of herself on her television screen as if it is her reflection in the mirror.
EXT. CYCLORAMA. DAY.
TRUMAN hesitates. Perhaps he cannot go through with it after all. The camera slowly zooms into Trumans face.
TRUMAN
In case I dont see you–good afternoon, good evening and good night.
He steps through the door and is gone. Silence. Then –
